Jaskinia Malinowska

Jaskinia Malinowska jest jaskinią zlokalizowaną w Beskidzkie Śląskim, pod szczytem góry o nazwie Malinów. Otwór wejściowy do jaskini mieści się na wysokości 1080 m n.p.m. Dojść do jaskini można z Przełęczy Salmopolskiej, szlakiem turystycznym oznakowanym na czerwono wiodącym na Malinów lub też ze Szczyrku Soliska szlakiem zielonym na Malinów. Będąc na szczycie musimy następnie zejść kilkaset metrów grzbietem udając się w kierunku Malinowskiej Skały, dalej musimy skręcić w prawo na ścieżkę, która doprowadzi nas do otworu wejściowego.

Jaskinia Malinowska to jaskinia typu osuwiskowego, powstała ona w zlepieńcach z Malinowskiej Skały oraz w piaskowcach górnych warstw godulskich. Otwór wejściowy to dość duża szczelina o głębokości około 10 metrów. Wszystkie pionowe odcinki tejże szczeliny były dawniej zabezpieczone specjalnymi drabinami metalowymi ( wcześniej były to ostrewki oraz drabiny drewniane), ale na chwilę obecną brakuje kilku części owych drabinek.

Jaskinia rozwija się w dwóch ciągach, które są zbudowane z wąskich i wysokich szczelin. Szczeliny te połączone są wąskimi i krętymi korytarzykami oraz tak zwanymi kominkami. Jeśli chodzi o dno korytarzy to w ciągu I pokryte jest ono głównie gruzem i żwirem, raczej sporadycznie dużymi blokami, w wielu miejscach dno jest błotniste i szczególnie gdy pada deszcz znajdują się tam naprawdę głębokie kałuże. W ciągu II z kolei dno jest pokryte rumoszem skalnym bądź też gliną. Największa sala w Jaskini Malinowskiej to Galeria znajdująca się w ciągu I korytarzy. Ma ona długość 13,5 metra, jest szeroka na 1,4 metra (w najszerszych miejscach) oraz wysoka na 9,5 metra.

Jest to jaskinia wyjątkowo wilgotna, zwłaszcza w niektórych partiach ciągu I. Często po długotrwałych opadach deszczu, a także w porze roztopów wiosennych występuje tam deszcz podziemny. Wyjątkowo wspaniałym zjawiskiem jest szum wody jaki słychać wtedy za ścianą w Galerii.

Pierwsze pomiary temperatury zostały wykonane w jaskini w roku 1950. Pomiary owe wykonał Kazimierz Kowalski. Od tego czasu w jaskini utrzymuje się temperatura około 6 stopni Celsjusza.

Z jaskinią wiąże się wiele przekazów zarówno ustnych jak i pisemnych, jednak część z podań to niepotwierdzone w żaden sposób podania ludowe. A mówią one między innymi o tym, że Jaskinia Malinowska była odkryta już w XV wieku i służyła kolejno husytom zarówno jako kryjówka jak też miejsce do odprawiania nabożeństw, dalej w wieku XVI i XVII mieli ukrywać się tam ewangelicy, którzy w tym czasie byli prześladowani na terenie Śląska, początkiem XVIII wieku była to rzekomo kryjówka zbójników Ondraszka. Ponoć również w XIX wieku ukrywali się tutaj zbójnicy. Ciekawostką jest, że pewne podania głoszą jakoby jaskinia ta była dawniej bardzo długa i ciągnęła się aż w okolice Żywca. Obecny otwór wejściowy odkryty został ponoć około 1860-1870 roku, ale liczne przekazy głoszą iż otwórz znajdował się także wiele niżej niż obecnie, nad potokiem Malinka. Nie odnaleziono jednak innego otworu niż ten obecnie istniejący.

O jaskini tej pisał już w 1850 roku Ludwik Zejszner, który osobiście ją odwiedził. Następnie w roku 1888 opisywał ją Bogumił Hoff. Był to jednak opis dość ogólny, opisał nie tylko jaskinię ale również drogę do niej. Opierał się on jednak w głównej mierze na powyższych przekazach. Bardziej szczegółowego opisu wraz ze szkicowym planem jaskini dokonał w roku 1910 Wilhelm Friedberg. W późniejszych latach pisało o niej jeszcze kilku podróżników, ale pełnego opisu inwentarzowego Jaskini Malinowskiej dokonał dopiero wspomniany Kazimierz Kowalski w roku 1954. Jaskinia ta opisywana była także i później, jednak opisy te nie wnosiły żadnych nowych informacji.

Jeżeli chcemy zwiedzić jaskinię musimy wiedzieć o tym, że jest to dość duże wyzwanie, bowiem zejście do jaskini jest zejściem trudnym i przeznaczonym dla bardziej zaawansowanych, wytrawnych turystów górskich. Metalowa drabinka, która prowadzi na pierwszą skalną półkę jest tylko oparta o skałę, a nie przymocowana. Dalsze zejście może tak naprawdę odbywać się wyłącznie przy użyciu profesjonalnego alpinistycznego sprzętu. Jeśli chodzi o główne partie jaskini to tutaj nie powinniśmy mieć większych trudności ze zwiedzaniem. Mało prawdopodobne jest też to, że zabłądzimy. Warto również pamiętać o tym, że udając się do jaskini należy zabrać ze sobą latarkę oraz coś przeciwdeszczowego.