Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa

Wikipedia, fot. Tommy jr

Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa został poświęcony w roku 1946, ale obiekty, w których został urządzony wzniesiono w roku 1930. A były nimi przedwojenna kaplica cmentarna razem z przylegającą do niej kostnicą znajdujące się na terenie cmentarza ewangelickiego. Poza wymienionym cmentarzem ewangelickim, na ulicy Malczewskiego znajdowały się także cmentarze żydowski i katolicki. Stworzenie kolejnego kościoła oraz parafii było konieczne ze względu na to, iż po drugiej wojnie światowej liczba wiernych znacząco się powiększyła i dwie jeszcze przedwojenne parafie nie były w stanie ich obsłużyć. Nowa parafia powstała w granicach parafii Najświętszej Marii Panny Gwiazdy Morza i erygowano omawiany kościół parafialny pod wezwaniem Najświętszego Serca Pana Jezusa. Pierwszym proboszczem nowej parafii został ks. Franciszek Grucza, który swoją funkcję pełnił przez kolejne 37 lat.

Procedurze przekazania wyżej wymienionych obiektów cmentarnych na rzecz kościoła towarzyszyły pewne kontrowersje mające związek z osobą pastora Dietza. Rościł on sobie prawa do owych budynków na rzecz gminy protestanckiej argumentując to tym, iż w latach 30. to właśnie gmina owa wzniosła kaplicę i kostnicę, zatem do niej one należą. Podczas procesu, który nota bene opóźnił rozpoczęcie działalności omawianej świątyni, uznano jednak, iż właścicielem obiektów było Miasto Sopot, zaś gmina tylko je dzierżawiła.

Po ostatecznym otrzymaniu obiektów należało je wyremontować i odpowiednio przystosować, zaś ich stan był opłakany. W budynku nie było okien i drzwi, a dach oraz ściany były podziurawione. Odbudowa przyszłego kościoła nie była rzeczą łatwą, bowiem po wojnie sytuacja miasta była ciężka. W remoncie pomogli jednak bardzo sami wierni i wspólnymi siłami udało się, kościół był gotowy wiosną 1947 roku. Spiżowe dzwony zostały ufundowane w roku 1956, przygotowano także dzwonnicę. Największy z dzwonów o nazwie Christus Rex waży 320 kilogramów, dzwon Ave Maria waży 150 kilogramów, a najmniejszy dzwon St. Joseph opifex waży 100 kilogramów. Początkowo aż do 1952 roku w kościele używano harmonium, które wypożyczono z kaplicy pogrzebowej. Dopiero jednak w 1968 roku zapadła decyzja o zakupie organów. Praca nad organami trwała przeszło pół roku i 16 czerwca 1968 roku nowe organy poświęcono.

Dalszy rozwój parafii i kościoła związany jest ściśle z budową nowych osiedli jak Przylesie, a następnie Brodwino co bezpośrednio wiązało się ze znacznym wzrostem wiernych. Generalny remont i przebudowa kościoła rozpoczęły się marcem 1972 roku. Przebudowano wnętrze kościoła, powiększono kościół, także dach doczekał się remontu. W 1973 roku rozpoczęto kolejne prace remontowe, kościół został pomalowany i ozdobiony pięknymi mozaikami. Postawiono ponad dwumetrowy krzyż przy ołtarzu, który mieści się tu do teraz. W 1975 roku przebudowano plebanię, którą przedłużono o sześć metrów, później dobudowano do niej piętro.

W 1988 roku świątynia została pokryta miedzianą blachą. Na dachu, od strony frontowej, umieszczona została wieżyczka. W roku 1991 zamontowany został nowy ołtarz z granitu oraz granitowa ambona. Rok później nastąpiła wymiana całej instalacji elektrycznej. Następnemu remontowi kościół został poddany początkiem XXI wieku.